چه کشورهایی در جهان با بحران کاهش رشد جمعیت مواجه هستند؟ این کشورها چه راهکارهایی برای مقابله با این معضل بکار بسته اند؟ چه مشوق هایی برای فرزند آوری در کشورهای دیگر در نظر گرفته شده است؟ آیا در ایران شرایط لازم برای افزایش زاد و ولد فراهم شده است؟ گزارش ویژه مشرق به این سوالات پاسخ می دهد .

"پیری عمومی" از جمله معضلاتی است که کشور در صورت ادامه روند کنونی رشد جمعیت، در سال های آینده با آن مواجه خواهد شد؛ معضلی که رهبر انقلاب نیز با هشدار به کاهش جمعیت جوان کشور نسبت به تهدیدات ناشی از آن ابراز نگرانی کردند.

در پیام رهبر انقلاب به دست اندرکاران همایش ملی تغییرات جمعیتی که اواسط سال گذشته برگزار شد، آمده است:

"مسئله جمعیّت که بجد هم مورد بحث و اختلاف نظر در جامعه است، مسئله بسیار مهمّی است. بلاشک از نظر سیاست کلّی کشور، کشور باید برود به سمت افزایش جمعیّت؛ البتّه به نحو معقول و معتدل. همه ‌ی اشکالات و ایرادهایی که وارد میشود -که بعضی از اشکالاتی را هم که مطرح میکنند ما دیده ایم - قابل برطرف شدن و قابل پاسخ دادن است. آنچه مهم است این است که کشور ما با ظرفیّت طبیعی و با ویژگی جغرافیای سیاسی خود احتیاج دارد به یک جمعیّت بیشتر؛ علاوه بر این –همان طور که قبلاً هم گفته ایم- مسئله ی نمای جوان برای کشور یک مسئله ی اساسی و مهم و تعیین کننده است. آن ‌طوری که اهل علم و اهل تحقیق بررسی کرده اند و جوانب قضیّه را ملاحظه کرده اند و آمارها را مورد مداقّه قرار داده اند، ما اگر چنانچه با این شیوه ای که امروز داریم حرکت میکنیم پیش برویم، در آینده‌ ی نه چندان دور، یک کشور پیری خواهیم بود که علاج این بیماری پیری هم در حقیقت در دسترس نیست؛ حالا نه [ اینکه] در دسترس ما نیست، [بلکه] در دسترس هیچ کس نیست؛ یعنی امروز کشورهایی که در دنیا دچار پیری شده اند و قدرت زاد و ولد خودشان را از دست داده اند، به دشواری میشود گفت که راه علاجی برای حلّ این مشکل دارند. ما هم طبعاً با همین مشکل مواجه خواهیم شد؛ و نباید بگذاریم به اینجا برسد. البتّه مبانی اسلامی و تفکّر اسلامی در زمینه‌ ی جمعیّت و افزایش جمعیّت و با توجّه به وضع جغرافیای سیاسی منطقه و کشور جمهوری اسلامی، یک چیزهای روشن و واضحی است.

جوانب قضیّه را بسنجید، ببینید چه چیزهایی است که موجب میشود جامعه ما دچار میل به کم ‌فرزندی بشود. این میل به کم بودن فرزند، یک عارضه است؛ والّا انسان به طور طبیعی فرزند را دوست میدارد. چرا ترجیح میدهند افرادی که فقط یک فرزند داشته باشند؟ چرا ترجیح میدهند فقط دو فرزند داشته باشند؟ چرا زن به شکلی، مرد به شکلی پرهیز می‌کنند از فرزند داری؟ اینها را بایستی نگاه کرد و دید عواملش چیست؛ این عوامل را پیدا کنید، بر روی علاج این عوامل بیماری ‌زا -که به اعتقاد بنده اینها عوامل بیماری زاست- متخصّصین و صاحبان اندیشه را بخواهید فکر کنند.

فرض کنید مثلاً بالا رفتن سنّ ازدواج؛ بلاشک یکی از چیزهایی که باروری را محدود میکند، بالارفتن سنّ ازدواج است؛ خب، این یکی از کارهایی است که باید در کشور فکر بشود. چرا سنّ ازدواج در کشور ما بالا رفته؟ مگر جوان هفده ساله، هجده ساله، نوزده ساله، احتیاج ندارد به اطفاء نیاز جنسی و غریزه ی جنسی؟ ما باید این را فکر کنیم. خب، از آن طرف میگویند که اینها خانه ندارند، شغل ندارند، درآمد ندارند؛ ببینیم چگونه میشود کاری کرد که همه ‌ی اینها با هم جمع بشود."

 افزایش سریع جمعیت در دهه 50 و 60 میلادی موجب شد در سال‌های 1355 تا 1365 نرخ 3.9 درصد در رشد موالید ثبت شود که در شرایط درگیری کشور با خسارات ناشی از جنگ تحمیلی، مسؤولان وقت به فکر تشدید سیاست‌های کنترل جمعیت افتادند و شعار "فرزند کمتر، زندگی بهتر" بر در و دیوار شهر نقش بست؛ شعاری که در دهه 40 در راستای اجرای سیاست های تنظیم خانواده منتشر شد اما در دوران انقلاب و پس از آن کمرنگ شد و از اواسط دهه 60 دوباره پیگیری شد.

دکتر علیرضا مرندی وزیر بهداشت کشور در دهه 60 و اوج دوران کنترل جمعیت، اقدام دولت وقت در اجرای سیاست‌های تنظیم خانواده را "کاری انقلابی" میداند که افزایش نگران‌کننده جمعیت در آن دوره را کنترل کرد. به گفته دکتر مرندی نرخ رشد جمعیت در آن زمان 9/3 درصد بود و این قاعده وجود دارد که هر 17 یا 18 سال جمعیت ایران، دو یا سه برابر شود یعنی اگر قرار بود این وضع ادامه پیدا کند، تخمین بزنید از آن تاریخ تاکنون جمعیت ایران به چه رقمی می‌رسید؟ در آن زمان کالاهای اساسی به صورت کوپنی ارائه می‌شد، مثلاً یک شانه تخم‌مرغ را باید با کوپن خریداری می‌کردیم و نصف تخم‌مرغ‌های آن نیز شکسته بود که باید آنها را دور می‌ریختیم. اما با اینکه در آن زمان وزیر بهداشت بودم به دلیل کمبود مواد غذایی، این تخم‌مرغ‌های شکسته را هم مصرف می‌کردیم. مدارس‌ چند‌شیفته بود و وضعیت بیکاری وحشتناک؛ شرایط اقتصادی نامناسب بود و بیکاری امنیت کشور را هم به مخاطره می‌انداخت. 

دکتر مرندی اما امروز معتقد است کاهش رشد جمعیت نیز به همان اندازه نگران‌کننده است و می تواند در دهه‌های آینده موجب کاهش جمعیت شود. چرا که آنچه که در دهه شصت برای کنترل جمعیت پیش‌بینی شده بود که تا سال 91 نیز به نقطه مورد نظر نخواهد رسید، در سال 71 محقق شد.

چرا تمایل به زاد و ولد کم شد؟

سیاست‌های تنظیم خانواده توانست به خوبی طی یک دهه رشد افسارگسیخته جمعیت را مهار کند اما بعد از مهار، شیب کاهشی فرزندآوری ادامه پیدا کرد. افزایش ورودی دانشگاه‌ها بویژه افزایش دانشجویان دختر و بالا رفتن سطح تحصیلات موجب تاخیر در ازدواج و رشد بی علاقگی به فرزندآوری در میان نسل جوان شد. شاید بتوان تغییر فرهنگی را یکی از عمده‌ترین دلایل تغییر رویکرد از تشکیل خانواده‌های پرجمعیت به تاخیر در ازدواج تا پایان تحصیلات و نهایتا ازدواج بدون فرزند یا حداقل فرزند دانست. چرا که معضلات اقتصادی گرچه می‌تواند در کاهش زاد و ولد موثر باشد اما در میان گروه‌هایی با تمکن مالی نیز شاهد تعدد موالید نبوده‌ایم و در عین حال وضع مشوق‌های مالی – طرح‌هایی نظیر پرداخت یک میلیون تومان و سکه طلا به ازای تولد فرزندان – نتوانست قشرهای متوسط و پایین را نیز به فرزندآوری تشویق کند. 

پیش‌بینی آینده جمعیت ایران تا سال 1480

در ادامه این گزارش، با نگاهی به رشد جمعیت در کشورهای دیگر راهکارهای این کشورها در افزایش اشتیاق به زاد و ولد را بررسی خواهیم کرد. نمودار رشد جمعیت در کشورهای پیشرفته و تازه توسعه‌یافته نشان می‌دهد کاهش نرخ رشد جمعیت و معضل پیری عمومی از جمله مشترکات این کشورهاست و سال‌هاست سیاست‌های تشویقی در این کشورها اجرا می‌شود؛ بدین ترتیب اینگونه دریافت می‌شود که توسعه تک‌بعدی اقتصادی - صنعتیِ صِرف، موجب کاهش تمایل جامعه به زاد و ولد و تشکیل خانواده - بویژه خانواده‌های پرجمعیت شده است. به گزارش سازمان جهانی بهداشت، جمعیت 60 ساله و بالاتر از 60 سال جهان تا سال 2050 به دو میلیارد نفر خواهد رسید که نسبت به سال 2000 میلادی سه برابر می‌شود. 

سنگاپور؛ 15 هزار دلار به ازای هر فرزند

سنگاپور از جمله کشورهای تازه توسعه‌یافته است که میزان موالید در آن 0.78 فرزند به ازای هر زن است و جمعیت این کشور با شیبی تند رو به کاهش. مقامات سنگاپور مجموعه‌ای از اقدامات تبلیغی و فرهنگ‌ساز و بسته‌های مشوق اقتصادی را برای حل این معضل ارائه کرده‌اند. شهروندان سنگاپوری روزانه تا 11ساعت مشغول کار هستند و بچه‌دار شدن و تشکیل خانواده‌های پرجمعیت برایشان در اولویت نیست. البته این معضل طبق سالنامه اطلاعات جهان سازمان سیا، کشورهای پیشرفته این ناحیه از آسیا نظیر هنگ‌کنگ، تایوان، کره‌جنوبی نیز همراه سنگاپور پایین‌ترین میزان زاد و ولد در میان کشورهای جهان را دارند. 

مشوق‌های مالی یک خانواده سنگاپوری تا سن 13 سالگی فرزندان

اما دولت سنگاپور وزارت توسعه اجتماعی، جوانان و ورزش را مأمور تسریع و تسهیل ازدواج جوانان و تشویق زوج‌های جوان به فرزندآوری کرده است. وزارت ورزش و جوانان سنگاپور بدین منظور سازوکاری را هم برای معرفی جوانانی که تصمیم به ازدواج دارند به یکدیگر تعیین کرده است و از مرحله انتخاب همسر تا تولد فرزندان قدم به قدم سیاست‌های تشویقی را اجرا می‌کند. این سیاست‌ها حتی تا طراحی خانه‌های شهروندان این کشور نیز پیش رفته است. بدین‌ترتیب که دولت در ساخت آپارتمان‌های کوچک تک‌خوابه محدودیت‌هایی وضع کرد تا جای خالی فرزند در خانه زوج‌های جوان بیشتر احساس شود. دولت سنگاپور سالانه1.3 میلیارد دلار برای تشویق شهروندانش به ازدواج و تولید مثل هزینه می‌کند که از جمله مهمترین بسته‌های اقتصادی می‌توان به کمک بلاعوض 15 هزار دلاری به ازای تولد هر فرزند، معافیت‌های مالیاتی و افزایش زمان مرخصی زایمان اشاره کرد.